زمان آینده در زبان آلمانی

بیان رویدادها و اعمال در زمان آینده یکی از جنبه‌های اساسی ارتباط مؤثر در هر زبانی محسوب می‌شود. زبان آلمانی نیز، همانند سایر زبان‌ها، ابزارهای گوناگونی را برای اشاره به زمان آینده در اختیار گویندگان قرار می‌دهد. این مطلب آموزشی با هدف ارائه یک راهنمای جامع برای فارسی‌زبانانی که در حال یادگیری زبان آلمانی هستند، به بررسی دقیق گرامر زمان آینده در این زبان می‌پردازد. در این راستا، ما به تشریح ساختار و کاربردهای زمان آینده ساده (Futur I)، زمان آینده کامل (Futur II) و همچنین استفاده از زمان حال برای بیان رویدادهای آتی خواهیم پرداخت. درک صحیح این ساختارها و کاربردهای متنوع برای دستیابی به تسلط و دقت لازم در مکالمات و نوشتار آلمانی امری ضروری است.

روش‌های اصلی بیان زمان آینده در زبان آلمانی

زبان آلمانی سه روش اصلی را برای اشاره به زمان آینده در اختیار کاربران قرار می‌دهد:

1. زمان آینده ساده (Futur I)
2. زمان آینده کامل (Futur II)
3. استفاده از زمان حال همراه با قیدهای زمان

زمان آینده ساده (Futur I)، که اغلب به عنوان معادل انگلیسی ساختار “will + فعل” در نظر گرفته می‌شود، رایج‌ترین و پرکاربردترین ساختار برای اشاره به رویدادهای آتی است. این زمان عمدتاً برای بیان نیات و تصمیمات مربوط به آینده، پیش‌بینی‌ها و احتمالات در مورد آینده یا حتی زمان حال، و همچنین فرضیات به کار می‌رود.

در مقابل، زمان آینده کامل (Futur II)، که گاهی اوقات به عنوان آینده تمام‌شده نیز شناخته می‌شود، برای اشاره به اعمالی مورد استفاده قرار می‌گیرد که انتظار می‌رود تا یک نقطه مشخص در آینده به پایان رسیده باشند. علاوه بر این، از این زمان برای بیان فرضیات و گمانه‌زنی‌ها درباره رویدادهای گذشته نیز استفاده می‌شود.

نکته قابل توجه این است که در زبان آلمانی، برخلاف بسیاری از زبان‌های دیگر، اغلب از زمان حال (Präsens) همراه با قیدهای زمان برای اشاره به رویدادهای آینده استفاده می‌شود. این کاربرد به ویژه زمانی رایج است که رویداد مورد نظر برنامه‌ریزی شده، قطعی و یا زمان‌بندی شده باشد.

درک این سه روش متمایز و تشخیص زمان و نحوه استفاده صحیح از هر یک از آن‌ها برای بیان دقیق و طبیعی زمان آینده در زبان آلمانی از اهمیت بسزایی برخوردار است.

زمان آینده ساده (Futur I): ساختار و مثال‌ها

زمان آینده ساده (Futur I) در زبان آلمانی با استفاده از فعل کمکی “werden” که در زمان حال (Präsens) صرف می‌شود و شکل مصدری (Infinitiv) فعل اصلی ساخته می‌شود. فعل کمکی “werden” به معنای “شدن” یا “خواهد شد” است و صرف آن در زمان حال به شرح زیر است:

• ich werde (من خواهم)
• du wirst (تو خواهی)
• er/sie/es wird (او/آن خواهد)
• wir werden (ما خواهیم)
• ihr werdet (شما خواهید)
• sie/Sie werden (آن‌ها/شما (رسمی) خواهید)

در ساختار یک جمله خبری ساده، فعل “werden” که صرف شده است، معمولاً در جایگاه دوم قرار می‌گیرد و فعل اصلی به شکل مصدر در انتهای جمله می‌آید. این ساختار، که به عنوان قانون “فعل در انتها” شناخته می‌شود، یکی از ویژگی‌های مهم و کلیدی دستور زبان آلمانی است.

در جملات پیرو (Nebensätze) که با حروف ربطی مانند dass (که)، weil (زیرا) یا wenn (اگر) آغاز می‌شوند، فعل “werden” صرف شده به انتهای جمله و بعد از فعل اصلی به شکل مصدر منتقل می‌شود.

در اینجا چند مثال برای درک بهتر ساختار Futur I آورده شده است:

• Ich werde ein Buch lesen. (من یک کتاب خواهم خواند.)
• Du wirst zur Schule gehen. (تو به مدرسه خواهی رفت.)
• Er wird morgen arbeiten. (او فردا کار خواهد کرد.)
• Wir werden eine Party feiern. (ما یک مهمانی خواهیم گرفت.)
• Ihr werdet schwimmen gehen. (شما به شنا خواهید رفت.)
• Sie werden viel lernen. (آن‌ها زیاد یاد خواهند گرفت.)
• Morgen werde ich ins Kino gehen. (فردا من به سینما خواهم رفت.)
• Ich hoffe, dass du bald wieder gesund werden wirst. (امیدوارم که تو به زودی دوباره سالم خواهی شد.)

همانطور که در مثال‌ها مشاهده می‌کنید، صرف صحیح فعل “werden” و قرار دادن فعل اصلی در انتهای جمله به شکل مصدر، ارکان اصلی ساخت زمان آینده ساده در زبان آلمانی هستند.

کاربردهای زمان آینده ساده (Futur I)

زمان آینده ساده (Futur I) در زبان آلمانی دارای کاربردهای متنوعی است که درک آن‌ها برای استفاده صحیح از این زمان ضروری است.

یکی از مهم‌ترین کاربردهای Futur I، بیان برنامه‌های آینده و تصمیماتی است که هنوز به طور قطعی زمان‌بندی نشده‌اند. به عبارت دیگر، زمانی که قصد داریم نیت یا تصمیمی برای انجام کاری در آینده را بیان کنیم، از Futur I استفاده می‌کنیم. نمونه‌هایی از این کاربرد عبارتند از:

• Ich werde einen Termin machen. (من یک قرار ملاقات خواهم گذاشت.)
• Wir werden nächstes Jahr nach Deutschland reisen. (ما سال آینده به آلمان سفر خواهیم کرد.)

همچنین، از Futur I برای پیش‌بینی‌ها و بیان احتمالات در مورد آینده استفاده می‌شود. این پیش‌بینی‌ها می‌توانند بر اساس شواهد موجود، باورهای شخصی یا صرفاً حدس و گمان باشند. مثال‌هایی از این کاربرد عبارتند از:

• Es wird heiß sein. (هوا گرم خواهد بود.)
• Die Experten sagen, die Wirtschaft wird wachsen. (کارشناسان می‌گویند اقتصاد رشد خواهد کرد.)
• Sie wird wohl schon schlafen. (احتمالاً او الان خوابیده است.)

علاوه بر این، از Futur I برای بیان فرضیات مربوط به آینده یا حتی زمان حال نیز استفاده می‌شود. این فرضیات اغلب نشان‌دهنده شهود یا اطلاعات غیرمستقیم گوینده هستند. نمونه‌هایی از این کاربرد عبارتند از:

• Er wird heute wahrscheinlich auf der Arbeit sein. (او امروز احتمالاً در محل کار خواهد بود.)
• Das Paket wird bald ankommen. (بسته به زودی خواهد رسید.)

در مجموع، Futur I ابزاری انعطاف‌پذیر و پرکاربرد برای اشاره به جنبه‌های مختلف زمان آینده در زبان آلمانی است. در اینجا چند مثال بیشتر از کاربردهای Futur I آورده شده است:

• Ich werde in den Park gehen. (من به پارک خواهم رفت.)
• Du wirst viel Spaß auf der Reise haben. (تو در این سفر خیلی خوش خواهی گذراند.)
• Tina wird nächstes Jahr in eine neue Wohnung umziehen. (تینا سال آینده به یک آپارتمان جدید نقل مکان خواهد کرد.)
• Wir werden unsere Freunde nächste Woche treffen. (ما هفته آینده دوستانمان را ملاقات خواهیم کرد.)
• Ihr werdet schwimmen gehen. (شما به شنا خواهید رفت.)
• Die Studenten werden viel für die Klausur lernen. (دانشجویان برای امتحان زیاد مطالعه خواهند کرد.)
• Wir werden das Problem gemeinsam lösen. (ما مشکل را با هم حل خواهیم کرد.)
• Nächsten Monat wird es wahrscheinlich regnen. (ماه آینده احتمالاً باران خواهد بارید.)
• Die Band wird bald auf Tournee gehen. (گروه به زودی به تور خواهد رفت.)

زمان آینده کامل (Futur II): ساختار و مثال‌ها

زمان آینده کامل (Futur II) در زبان آلمانی برای بیان اعمالی به کار می‌رود که انتظار می‌رود پیش از زمان مشخصی در آینده به پایان رسیده باشند. ساختار این زمان پیچیده‌تر از Futur I است و شامل اجزای زیر می‌شود:

1. فعل کمکی “werden” که در زمان حال (Präsens) صرف می‌شود.
2. اسم مفعول (Partizip II) فعل اصلی.
3. فعل کمکی “sein” یا “haben” به شکل مصدر (Infinitiv).

صرف فعل کمکی “werden” در این زمان نیز دقیقاً مشابه Futur I است. انتخاب بین فعل‌های کمکی “sein” یا “haben” بستگی به فعل اصلی دارد و از قواعد زمان حال کامل (Perfekt) پیروی می‌کند. به طور کلی، فعل “haben” با افعال متعدی (افعالی که مفعول مستقیم می‌گیرند) و افعال انعکاسی (reflexive Verben) به کار می‌رود، در حالی که فعل “sein” با افعال حرکتی (Bewegungsverben) یا افعال تغییر حالت (Zustandsveränderung) استفاده می‌شود.

اسم مفعول (Partizip II) فعل اصلی با افزودن پیشوند “ge-” و پسوند “-t” (برای افعال باقاعده) یا “-en” (برای افعال بی‌قاعده) به دست می‌آید.

در ساختار جمله اصلی (Hauptsatz)، فعل “werden” صرف شده در جایگاه دوم قرار می‌گیرد و اسم مفعول فعل اصلی به همراه مصدر “haben” یا “sein” در انتهای جمله قرار می‌گیرند. معمولاً اسم مفعول قبل از مصدر فعل کمکی می‌آید.

در جملات پیرو (Nebensätze)، ترتیب کلمات کمی متفاوت است: اسم مفعول، مصدر “haben/sein” و سپس فعل “werden” صرف شده در انتهای جمله قرار می‌گیرند.

در اینجا چند مثال برای درک بهتر ساختار Futur II آورده شده است:

• Ihr werdet morgen abgereist sein. (شما فردا رفته خواهید بود.)
• Ich werde morgen gearbeitet haben. (من فردا کار کرده خواهم بود.)
• Der Junge wird die Aufgabe gemacht haben. (پسر آن تکلیف را انجام داده خواهد بود.)
• Am Dienstag wird Tony umgezogen sein. (تونی تا سه‌شنبه نقل مکان کرده خواهد بود.)
• Ich werde die Email geschrieben haben. (من آن ایمیل را نوشته خواهم بود.)
• Ich werde in die Arbeit gegangen sein. (من به سر کار رفته خواهم بود.)

همانطور که مشاهده می‌کنید، ساختار زمان آینده کامل به دلیل وجود سه فعل در انتهای جمله می‌تواند برای زبان‌آموزان چالش‌برانگیز باشد و نیازمند توجه دقیق به ترتیب کلمات است.

کاربردهای زمان آینده کامل (Futur II)

زمان آینده کامل (Futur II) در زبان آلمانی عمدتاً برای بیان اعمالی به کار می‌رود که انتظار می‌رود پیش از زمان مشخصی در آینده به پایان رسیده باشند. این زمان اغلب با یک قید زمان همراه است که به نقطه پایانی در آینده اشاره دارد. برای مثال:

• Du wirst bis dahin umgezogen sein. (تو تا آن زمان نقل مکان کرده خواهی بود.)
• In drei Wochen wird er zwei Jahre in dem Haus gelebt haben. (تا سه هفته دیگر، او دو سال در آن خانه زندگی کرده خواهد بود.)

همچنین، از Futur II برای بیان فرضیات و گمانه‌زنی‌ها درباره رویدادهای گذشته نیز استفاده می‌شود. در این حالت، گوینده حدس می‌زند که عملی در گذشته به پایان رسیده است، اگرچه ممکن است مدرک مستقیمی در دست نداشته باشد. مثال:

• Sie wird wohl den Bus verpasst haben. (احتمالاً او اتوبوس را از دست داده است.)

لازم به ذکر است که زمان آینده کامل در مکالمات روزمره کمتر از Futur I استفاده می‌شود و بیشتر در نوشتار رسمی، متون تخصصی و ارتباطات پیشرفته کاربرد دارد. با این حال، درک آن برای بیان دقیق و ظریف اعمال در زمان آینده و همچنین درک متونی که از این زمان استفاده می‌کنند، ضروری است. در اینجا چند مثال بیشتر از کاربردهای Futur II آورده شده است:

• Er wird das Auto repariert haben. (او ماشین را تعمیر کرده خواهد بود.)
• Das Mädchen wird die Klausur geschrieben haben. (دختر امتحان را نوشته خواهد بود.)
• Morgen wird der Student viele Runden gelaufen sein. (فردا دانشجو دورهای زیادی دویده خواهد بود.)
• Die Familie wird sich im nächsten Jahr ein Haus gekauft haben. (خانواده سال آینده یک خانه خریده خواهند بود.)
• Er wird nach Hause gegangen sein. (او به خانه رفته خواهد بود.)
• Bis dahin werden wir das Projekt abgeschlossen haben. (تا آن زمان، ما پروژه را تمام کرده خواهیم بود.)

استفاده از زمان حال (Präsens) برای بیان آینده

یکی از ویژگی‌های جالب و پرکاربرد زبان آلمانی این است که اغلب از زمان حال (Präsens) برای بیان رویدادهای آینده استفاده می‌شود، به ویژه زمانی که یک قید زمان مشخص برای اشاره به آینده در جمله وجود داشته باشد. این کاربرد، که به عنوان “آینده نمایشی” (futuristisches Präsens) شناخته می‌شود، به ویژه برای رویدادهای برنامه‌ریزی شده، قرار ملاقات‌ها و طرح‌های قطعی رایج است.

قیدهای زمانی رایجی که برای اشاره به آینده همراه با زمان حال به کار می‌روند عبارتند از:

• morgen (فردا)
• übermorgen (پس فردا)
• bald (به زودی)
• nächste Woche (هفته آینده)
• in einer Stunde (در یک ساعت)
• و غیره

در اینجا چند مثال از استفاده زمان حال برای بیان آینده آورده شده است:

• Er besucht morgen seine Tante. (او فردا از خاله‌اش دیدن می‌کند.)
• Der Bus fährt um 21 Uhr. (اتوبوس ساعت 21 حرکت می‌کند.)
• Ich mache meine Hausaufgaben später. (من تکالیفم را بعداً انجام می‌دهم.)
• Morgen regnet es vielleicht. (شاید فردا باران ببارد.)
• Ich habe morgen Geburtstag. (فردا تولد من است.)
• Der Zug kommt um 18:13 Uhr an. (قطار ساعت 18:13 می‌رسد.)

استفاده از زمان حال برای بیان آینده در زبان آلمانی نسبت به زبان انگلیسی رایج‌تر است. در حالی که انگلیسی اغلب از وجه استمراری (“is visiting”، “is leaving”) برای رویدادهای برنامه‌ریزی شده آینده استفاده می‌کند، آلمانی معادل مستقیمی برای این ساختار ندارد. همچنین، ترجمه مستقیمی برای ساختار آینده با “going to” در انگلیسی وجود ندارد و در عوض از آینده نمایشی استفاده می‌شود. در اینجا چند مثال بیشتر از کاربرد زمان حال برای بیان آینده آورده شده است:

• Ich habe übermorgen einen wichtigen Termin. (من پس فردا یک قرار مهم دارم.)
• Ich rufe Sie in zehn Minuten zurück. (من ده دقیقه دیگر با شما تماس خواهم گرفت.)
• Morgen gehe ich ins Kino. (فردا من به سینما می‌روم.)
• Nächste Woche treffen wir unsere Freunde. (هفته آینده ما دوستانمان را ملاقات می‌کنیم.)
• Am Samstag spiele ich Fußball. (شنبه من فوتبال بازی می‌کنم.)
• Wir essen heute Abend im Restaurant. (ما امشب در رستوران غذا می‌خوریم.)

مقایسه و زمان استفاده از Futur I، Futur II و زمان حال برای بیان آینده

برای درک بهتر تفاوت‌ها و زمان استفاده مناسب از هر یک از روش‌های بیان زمان آینده در زبان آلمانی، مقایسه آن‌ها ضروری است.

زمان آینده ساده (Futur I) زمانی استفاده می‌شود که قصد بیان نیات یا برنامه‌های آینده را داریم، به ویژه زمانی که هنوز به طور قطعی زمان‌بندی نشده‌اند. همچنین، برای پیش‌بینی رویدادهای آینده و بیان فرضیات یا حدس و گمان در مورد حال یا آینده از Futur I استفاده می‌شود.

زمانی که می‌خواهیم بر قصد آینده تأکید کنیم یا زمانی که مفهوم آینده از متن به وضوح مشخص نیست، استفاده از Futur I مناسب است. همچنین، در متون رسمی یا آکادمیک نیز استفاده از Futur I رایج‌تر است.

در مقابل، زمان آینده کامل (Futur II) برای بیان اعمالی به کار می‌رود که تا یک نقطه مشخص در آینده به پایان رسیده‌اند. همچنین، از این زمان برای بیان فرضیات درباره رویدادهای گذشته (استنباط اینکه چیزی رخ داده است) استفاده می‌شود. Futur II بیشتر در نوشتار رسمی و ارتباطات پیشرفته کاربرد دارد.

استفاده از زمان حال برای بیان آینده زمانی مناسب است که در مورد رویدادهای برنامه‌ریزی شده (مانند حرکت قطارها، اتوبوس‌ها، هواپیماها و قرار ملاقات‌ها) صحبت می‌کنیم. همچنین، برای طرح‌ها یا ترتیبات قطعی، به ویژه همراه با قیدهای زمان آینده، از زمان حال استفاده می‌شود. زمانی که مفهوم آینده از متن به وضوح مشخص است، به ویژه با استفاده از قیدهای زمان، می‌توان از زمان حال استفاده کرد. همچنین، برای بیان پیشنهادها، قول‌ها و گاهی اوقات برای پیش‌بینی‌ها و گمانه‌زنی‌ها (گاهی با کلمه vielleicht به معنای “شاید”) نیز از زمان حال استفاده می‌شود.

برای جمع‌بندی بهتر، جدول زیر خلاصه‌ای از ساختار و کاربردهای این سه روش ارائه می‌دهد:

در ادامه، مثال‌های متنوعی از هر یک از زمان‌های آینده در جملات و موقعیت‌های مختلف ارائه شده است.

مثال‌های متنوع از Futur I:

• Ich werde einen Termin machen. (من یک قرار ملاقات خواهم گذاشت.)
• Es wird heiß sein. (هوا گرم خواهد بود.)
• Er wird heute wahrscheinlich auf der Arbeit sein. (او امروز احتمالاً در محل کار خواهد بود.)
• Ihr werdet morgen abreisen. (شما فردا خواهید رفت.)
• Ich werde morgen arbeiten. (من فردا کار خواهم کرد.)
• Werde ich morgen arbeiten؟ (آیا من فردا کار خواهم کرد؟)
• Ich werde morgen nicht arbeiten. (من فردا کار نخواهم کرد.)
• Wir werden nächstes Jahr nach Deutschland reisen. (ما سال آینده به آلمان سفر خواهیم کرد.)
• Die Konferenz wird im Mai stattfinden. (کنفرانس در ماه مه برگزار خواهد شد.)
• Die Experten sagen, die Wirtschaft wird wachsen. (کارشناسان می‌گویند اقتصاد رشد خواهد کرد.)
• Ich glaube, dass es morgen kalt werden wird. (من معتقدم که فردا هوا سرد خواهد شد.)
• Sie wird wohl schon schlafen. (احتمالاً او الان خوابیده است.)
• Das Paket wird bald ankommen. (بسته به زودی خواهد رسید.)
• Ich werde in den Park gehen. (من به پارک خواهم رفت.)
• Du wirst viel Spaß auf der Reise haben. (تو در این سفر خیلی خوش خواهی گذراند.)
• Tina wird nächstes Jahr in eine neue Wohnung umziehen. (تینا سال آینده به یک آپارتمان جدید نقل مکان خواهد کرد.)
• Wir werden unsere Freunde nächste Woche treffen. (ما هفته آینده دوستانمان را ملاقات خواهیم کرد.)
• Ihr werdet schwimmen gehen. (شما به شنا خواهید رفت.)
• Die Studenten werden viel für die Klausur lernen. (دانشجویان برای امتحان زیاد مطالعه خواهند کرد.)
• Morgen werde ich ins Kino gehen. (فردا من به سینما خواهم رفت.)
• Bald werden wir die Ergebnisse erfahren. (به زودی ما نتایج را خواهیم فهمید.)
• Ich hoffe, dass du bald wieder gesund werden wirst. (امیدوارم که تو به زودی دوباره سالم خواهی شد.)
• Sie sagte, dass sie morgen kommen werden. (او گفت که آن‌ها فردا خواهند آمد.)
• Der Junge wird die Aufgabe machen müssen. (پسر باید آن تکلیف را انجام دهد.)
• Die Studenten werden für die Prüfung viel lernen müssen. (دانشجویان باید برای امتحان زیاد مطالعه کنند.)
• Ich werde dich anrufen. (من با تو تماس خواهم گرفت.)
• Es wird morgen regnen. (فردا باران خواهد بارید.)
• Du wirst bald Deutsch sprechen. (تو به زودی آلمانی صحبت خواهی کرد.)
• Wir werden nächstes Jahr nach Deutschland reisen. (ما سال آینده به آلمان سفر خواهیم کرد.)
• Morgen werde ich meine Hausaufgaben machen. (فردا من تکالیفم را انجام خواهم داد.)
• Ich glaube, dass er morgen kommen wird. (من معتقدم که او فردا خواهد آمد.)
• Wir werden morgen den Film sehen. (ما فردا فیلم را خواهیم دید.)
• Sie wird nächsten Monat ihre neue Stelle anfangen. (او ماه آینده کار جدیدش را شروع خواهد کرد.)
• Ich werde jetzt Frühstück essen. (من الان صبحانه خواهم خورد.)
• Sie wird heute im Büro arbeiten. (او امروز در دفتر کار خواهد کرد.)
• Wir werden das Problem gemeinsam lösen. (ما مشکل را با هم حل خواهیم کرد.)
• Nächsten Monat wird es wahrscheinlich regnen. (ماه آینده احتمالاً باران خواهد بارید.)
• Er wird jetzt wohl seine Hausaufgaben machen. (او احتمالاً الان تکالیفش را انجام می‌دهد.)
• Die Band wird bald auf Tournee gehen. (گروه به زودی به تور خواهد رفت.)
• Ich denke, dass sie die Prüfung bestehen wird. (من فکر می‌کنم که او در امتحان قبول خواهد شد.)
• Wirst du mir helfen können؟ (آیا تو خواهی توانست به من کمک کنی؟)
• Am Wochenende werden wir einen Ausflug machen. (در آخر هفته ما یک گردش خواهیم رفت.)
• Sie werden sich über die Überraschung freuen. (آن‌ها از این سورپرایز خوشحال خواهند شد.)
• Das neue Gesetz wird im nächsten Jahr in Kraft treten. (قانون جدید سال آینده اجرایی خواهد شد.)
• Er wird wahrscheinlich müde sein, weil er so viel gearbeitet hat. (او احتمالاً خسته خواهد بود زیرا خیلی کار کرده است.)

مثال‌های متنوع از Futur II:

مثال‌های متنوع از زمان حال برای بیان آینده:

• Er besucht morgen seine Tante. (او فردا از خاله‌اش دیدن می‌کند.)
• Der Bus fährt um 21 Uhr. (اتوبوس ساعت 21 حرکت می‌کند.)
• Ich mache meine Hausaufgaben später. (من تکالیفم را بعداً انجام می‌دهم.)
• Morgen regnet es vielleicht. (شاید فردا باران ببارد.)
• Ich habe morgen Geburtstag. (فردا تولد من است.)
• Der Zug kommt um 18:13 Uhr an. (قطار ساعت 18:13 می‌رسد.)
• Ich habe übermorgen einen wichtigen Termin. (من پس فردا یک قرار مهم دارم.)
• Ich rufe Sie in zehn Minuten zurück. (من ده دقیقه دیگر با شما تماس خواهم گرفت.)
• Morgen gehe ich ins Kino. (فردا من به سینما می‌روم.)
• Nächste Woche treffen wir unsere Freunde. (هفته آینده ما دوستانمان را ملاقات می‌کنیم.)
• Am Samstag spiele ich Fußball. (شنبه من فوتبال بازی می‌کنم.)
• Wir essen heute Abend im Restaurant. (ما امشب در رستوران غذا می‌خوریم.)
• Meine Freundin besucht mich nächstes Wochenende. (دوست دخترم آخر هفته آینده به دیدن من می‌آید.)
• Der Zug fährt in 10 Minuten ab. (قطار ده دقیقه دیگر حرکت می‌کند.)
• Ich zahle es dir morgen zurück. (من فردا آن را به تو پس می‌دهم.)
• Ich hole dir eine Jacke. (من برایت یک ژاکت می‌آورم.)

در خاتمه، تسلط بر روش‌های گوناگون بیان زمان آینده در زبان آلمانی، شامل Futur I، Futur II و کاربرد هوشمندانه زمان حال با قیدهای زمان، کلید ارتباط دقیق و اثربخش در مورد رویدادهای پیش رو است. با تمرکز بر درک ساختارها، تمایز در کاربردها و به‌کارگیری قیدهای زمانی مناسب، زبان‌آموزان می‌توانند با اطمینان و روانی بیشتری در مورد برنامه‌ها، انتظارات و احتمالات آینده در زبان آلمانی صحبت کرده و بنویسند.