زمان آینده در زبان آلمانی

در این مطلب، ما سه روش اصلی برای اشاره به زمان آینده را بررسی خواهیم کرد:

1. زمان آینده ساده (Futur I)
2. زمان آینده کامل (Futur II)
3. استفاده از زمان حال (Präsens) همراه با قیدهای زمان

یادگیری این روش‌ها و تفاوت‌های کاربردی آن‌ها به شما کمک می‌کند تا منظور خود را در مورد آینده به درستی بیان کنید.

زمان آینده ساده (Futur I): رایج‌ترین راه اشاره به آینده

زمان آینده ساده (Futur I) رایج‌ترین و پرکاربردترین ساختار برای اشاره به آینده در زبان آلمانی است. این زمان اغلب شبیه به ساختار “will + فعل” در انگلیسی عمل می‌کند.

ساختار Futur I:

این زمان با استفاده از دو جزء ساخته می‌شود:

1. فعل کمکی “werden” که در زمان حال ساده (Präsens) برای فاعل جمله صرف می‌شود.
2. فعل اصلی جمله به شکل مصدر (Infinitiv).

صرف فعل کمکی “werden” در زمان حال ساده:

جایگاه فعل در جملات Futur I:

در یک جمله خبری ساده (جمله اصلی)، فعل کمکی صرف شده “werden” معمولاً در جایگاه دوم قرار می‌گیرد و فعل اصلی به شکل مصدر در انتهای جمله می‌آید.

• مثال: Ich werde ein Buch lesen. (من یک کتاب خواهم خواند.) (werde دوم، lesen آخر)
• مثال: Du wirst zur Schule gehen. (تو به مدرسه خواهی رفت.) (wirst دوم، gehen آخر)
• مثال: Er wird morgen arbeiten. (او فردا کار خواهد کرد.) (wird دوم، arbeiten آخر)
• مثال: Wir werden eine Party feiern. (ما یک مهمانی خواهیم گرفت.) (werden دوم، feiern آخر)
• مثال: Ihr werdet schwimmen gehen. (شما به شنا خواهید رفت.) (werdet دوم، gehen آخر)
• مثال: Sie werden viel lernen. (آن‌ها زیاد یاد خواهند گرفت.) (werden دوم، lernen آخر)
• مثال: Morgen werde ich ins Kino gehen. (فردا من به سینما خواهم رفت.) (werde دوم، gehen آخر)

در جملات پیرو (Nebensätze) که با حروف ربطی مانند dass، weil، wenn و… شروع می‌شوند، فعل کمکی “werden” صرف شده به انتهای جمله و بعد از فعل اصلی به شکل مصدر منتقل می‌شود.

• مثال: Ich hoffe, dass du bald wieder gesund werden wirst. (امیدوارم که تو به زودی دوباره سالم خواهی شد.) (فعل اصلی ‘werden’ و فعل کمکی ‘wirst’ هر دو آخر جمله پیرو آمده‌اند.)

همانطور که در مثال‌ها مشاهده می‌کنید، صرف صحیح فعل “werden” و قرار دادن فعل اصلی در انتهای جمله به شکل مصدر، ارکان اصلی ساخت زمان آینده ساده در زبان آلمانی هستند.

کاربردهای زمان آینده ساده (Futur I): از نیت تا پیش‌بینی

زمان آینده ساده (Futur I) کاربردهای متنوعی دارد:

• بیان برنامه‌ها، نیت‌ها و تصمیمات آینده: زمانی که قصد داریم قاطعیت یا تصمیم خود را برای انجام کاری در آینده بیان کنیم، از Futur I استفاده می‌کنیم. این برنامه‌ها ممکن است هنوز جزئیات دقیقی نداشته باشند.
  • مثال: Ich werde einen Termin machen. (من یک قرار ملاقات خواهم گذاشت.)
  • مثال: Wir werden nächstes Jahr nach Deutschland reisen. (ما سال آینده به آلمان سفر خواهیم کرد.)
• پیش‌بینی‌ها و احتمالات درباره آینده: وقتی بر اساس شواهد، نظر شخصی یا حدس و گمان درباره آینده پیش‌بینی می‌کنیم یا احتمالی را بیان می‌کنیم، Futur I به کار می‌رود.
  • مثال: Es wird heiß sein. (هوا گرم خواهد بود.)
  • مثال: Die Experten sagen, die Wirtschaft wird wachsen. (کارشناسان می‌گویند اقتصاد رشد خواهد کرد.)
• بیان فرضیات درباره آینده یا حتی زمان حال: Futur I می‌تواند برای بیان گمانه‌زنی یا فرضیه‌ای که بر اساس اطلاعات غیرمستقیم شکل گرفته، استفاده شود.
  • مثال (فرض درباره حال): Sie wird wohl schon schlafen. (احتمالاً او الان خوابیده است.)
  • مثال (فرض درباره آینده): Er wird heute wahrscheinlich auf der Arbeit sein. (او امروز احتمالاً در محل کار خواهد بود.)
  • مثال: Das Paket wird bald ankommen. (بسته به زودی خواهد رسید.)

در مجموع، Futur I ابزاری انعطاف‌پذیر و پرکاربرد برای اشاره به جنبه‌های مختلف زمان آینده در زبان آلمانی است. در اینجا چند مثال بیشتر از کاربردهای Futur I آورده شده است:

• Ich werde in den Park gehen. (من به پارک خواهم رفت.)
• Du wirst viel Spaß auf der Reise haben. (تو در این سفر خیلی خوش خواهی گذراند.)
• Tina wird nächstes Jahr in eine neue Wohnung umziehen. (تینا سال آینده به یک آپارتمان جدید نقل مکان خواهد کرد.)
• Wir werden unsere Freunde nächste Woche treffen. (ما هفته آینده دوستانمان را ملاقات خواهیم کرد.)
• Ihr werdet schwimmen gehen. (شما به شنا خواهید رفت.)
• Sie werden viel lernen. (آن‌ها زیاد یاد خواهند گرفت.)
• Wir werden das Problem gemeinsam lösen. (ما مشکل را با هم حل خواهیم کرد.)
• Nächsten Monat wird es wahrscheinlich regnen. (ماه آینده احتمالاً باران خواهد بارید.)
• Die Band wird bald auf Tournee gehen. (گروه به زودی به تور خواهد رفت.)

زمان آینده کامل (Futur II): وقتی کاری تا آینده تمام می‌شود

زمان آینده کامل (Futur II) در زبان آلمانی برای بیان اعمالی به کار می‌رود که انتظار داریم پیش از یک نقطه مشخص در آینده تمام شده باشند. ساختار این زمان کمی از Futur I پیچیده‌تر است و از سه جزء تشکیل می‌شود:

1. فعل کمکی “werden” که در زمان حال ساده (Präsens) برای فاعل جمله صرف می‌شود (همان صرفی که برای Futur I یاد گرفتیم).
2. اسم مفعول (Partizip II) فعل اصلی (همان شکلی که برای Perfekt یاد گرفتیم).
3. فعل کمکی “sein” یا “haben” که در اینجا به شکل مصدر (Infinitiv) می‌آیند.

انتخاب بین فعل کمکی مصدر “sein” یا “haben” دقیقاً از قواعد زمان حال کامل (Perfekt) پیروی می‌کند: به طور کلی، فعل‌های متعدی (با مفعول Akkusativ) و انعکاسی با مصدر “haben” و فعل‌های حرکتی (بدون مفعول Akkusativ) یا تغییر حالت و چند فعل خاص دیگر با مصدر “sein” می‌آیند. ساختار Partizip II هم همان است که در زمان Perfekt یاد گرفتید.

جایگاه کلمات در جملات Futur II:

• در جمله اصلی (Hauptsatz)، فعل کمکی صرف شده “werden” در جایگاه دوم قرار می‌گیرد و اسم مفعول فعل اصلی به همراه مصدر “haben” یا “sein” هر دو با هم در انتهای جمله می‌آیند. معمولاً اسم مفعول قبل از مصدر فعل کمکی می‌آید.
• در جملات پیرو (Nebensätze)، ترتیب این سه فعل در انتها تغییر می‌کند: اسم مفعول، سپس مصدر “haben/sein” و در نهایت فعل “werden” صرف شده همگی در انتهای جمله قرار می‌گیرند.

بیایید چند مثال از ساختار Futur II ببینیم:

• Ihr werdet morgen abgereist sein. (شما فردا رفته خواهید بود.) (عمل رفتن تا فردا تمام شده)
• Ich werde morgen gearbeitet haben. (من فردا کار کرده خواهم بود.) (عمل کار کردن تا فردا تمام شده)
• Der Junge wird die Aufgabe gemacht haben. (پسر آن تکلیف را انجام داده خواهد بود.) (عمل انجام دادن تکلیف تا زمان مشخصی در آینده تمام شده)
• Am Dienstag wird Tony umgezogen sein. (تونی تا سه‌شنبه نقل مکان کرده خواهد بود.) (عمل نقل مکان تا سه‌شنبه تمام شده)
• Ich werde die Email geschrieben haben. (من آن ایمیل را نوشته خواهم بود.) (عمل نوشتن ایمیل تا زمان مشخصی در آینده تمام شده)
• Ich werde in die Arbeit gegangen sein. (من به سر کار رفته خواهم بود.) (عمل رفتن تا زمان مشخصی در آینده تمام شده)

همانطور که مشاهده می‌کنید، ساختار زمان آینده کامل به دلیل وجود سه فعل در انتهای جمله می‌تواند برای زبان‌آموزان کمی چالش‌برانگیز باشد و نیازمند توجه دقیق به ترتیب کلمات است.

کاربردهای زمان آینده کامل (Futur II): پایان کار در آینده یا فرض درباره گذشته

زمان آینده کامل (Futur II) دو کاربرد اصلی دارد:

• بیان عملی که تا یک نقطه مشخص در آینده به پایان می‌رسد: این کاربرد رایج‌تر است و اغلب با یک قید زمان همراه است که به نقطه پایانی در آینده اشاره دارد.
  • مثال: Du wirst bis dahin umgezogen sein. (تو تا آن زمان نقل مکان کرده خواهی بود.)
  • مثال: In سه Wochen wird er zwei Jahre in dem Haus gelebt haben. (تا سه هفته دیگر، او دو سال در آن خانه زندگی کرده خواهد بود.)
• بیان فرضیات و گمانه‌زنی‌ها درباره رویدادهای گذشته: کاربرد دیگر Futur II برای حدس زدن در مورد کاری است که فکر می‌کنیم در گذشته انجام شده و تمام شده، حتی اگر مدرک قطعی نداشته باشیم.
  • مثال: Sie wird wohl den Bus verpasst haben. (احتمالاً او اتوبوس را از دست داده است.) (حدس درباره عملی در گذشته)

لازم به ذکر است که زمان آینده کامل (Futur II) در مکالمات روزمره کمتر از Futur I استفاده می‌شود و بیشتر در نوشتار رسمی، متون تخصصی و ارتباطات پیشرفته کاربرد دارد. با این حال، درک آن برای بیان دقیق و ظریف اعمال در زمان آینده و همچنین فهم متونی که از این زمان استفاده می‌کنند، ضروری است. در اینجا چند مثال بیشتر از کاربردهای Futur II آورده شده است:

• Er wird das Auto repariert haben. (او ماشین را تعمیر کرده خواهد بود.)
• Das Mädchen wird die Klausur geschrieben haben. (دختر امتحان را نوشته خواهد بود.)
• Morgen wird der Student viele Runden gelaufen sein. (فردا دانشجو دورهای زیادی دویده خواهد بود.)
• Die Familie wird sich im nächsten Jahr ein Haus gekauft haben. (خانواده سال آینده یک خانه خریده خواهند بود.)
• Er wird nach Hause gegangen sein. (او به خانه رفته خواهد بود.)
• Bis dahin werden wir das Projekt abgeschlossen haben. (تا آن زمان، ما پروژه را تمام کرده خواهیم بود.)

Futur II زمان مهمی برای بیان پایان کارها در آینده یا حدس زدن درباره گذشته است، حتی اگر کمتر از Futur I استفاده شود.

استفاده از زمان حال (Präsens) برای بیان آینده: رایج‌ترین راه در مکالمه!

یکی از ویژگی‌های جالب و پرکاربرد زبان آلمانی این است که اغلب از زمان حال (Präsens) برای بیان رویدادهای آینده استفاده می‌شود. این کاربرد به خصوص زمانی رایج است که یک قید زمان مشخص برای اشاره به آینده در جمله وجود داشته باشد یا رویداد مورد نظر برنامه‌ریزی شده، قطعی و یا زمان‌بندی شده باشد. به این روش “آینده نمایشی” (futuristisches Präsens) می‌گویند.

قیدهای زمانی رایجی که برای اشاره به آینده همراه با زمان حال به کار می‌روند عبارتند از:

• morgen (فردا)
• übermorgen (پس فردا)
• bald (به زودی)
• nächste Woche (هفته آینده)
• in einer Stunde (در یک ساعت)
• و غیره…

در اینجا چند مثال از استفاده زمان حال برای بیان آینده آورده شده است:

• Er besucht morgen seine Tante. (او فردا از خاله‌اش دیدن می‌کند.)
• Der Bus fährt um 21 Uhr. (اتوبوس ساعت 21 حرکت می‌کند.)
• Ich mache meine Hausaufgaben später. (من تکالیفم را بعداً انجام می‌دهم.)
• Morgen regnet es vielleicht. (شاید فردا باران ببارد.)
• Ich habe morgen Geburtstag. (فردا تولد من است.)
• Der Zug kommt um 18:13 Uhr an. (قطار ساعت 18:13 می‌رسد.) (فعل با پیشوند جداشدنی)

استفاده از زمان حال برای بیان آینده در زبان آلمانی نسبت به زبان انگلیسی رایج‌تر است. در حالی که انگلیسی اغلب از ساختارهای پیچیده‌تر (مثل حال استمراری یا “going to”) برای رویدادهای برنامه‌ریزی شده آینده استفاده می‌کند، آلمانی به سادگی از Präsens با قید زمان بهره می‌برد.

در اینجا چند مثال بیشتر از کاربرد زمان حال برای بیان آینده آورده شده است:

• Ich habe übermorgen einen wichtigen Termin. (من پس فردا یک قرار مهم دارم.)
• Ich rufe Sie in zehn Minuten zurück. (من ده دقیقه دیگر با شما تماس خواهم گرفت.) (فعل با پیشوند جداشدنی)
• Morgen gehe ich ins Kino. (فردا من به سینما می‌روم.)
• Nächste Woche treffen wir unsere Freunde. (هفته آینده ما دوستانمان را ملاقات می‌کنیم.)
• Am Samstag spiele ich Fußball. (شنبه من فوتبال بازی می‌کنم.)
• Wir essen heute Abend im Restaurant. (ما امشب در رستوران غذا می‌خوریم.)

استفاده از Präsens با قید زمان، رایج‌ترین و ساده‌ترین راه برای صحبت درباره آینده در مکالمات روزمره آلمانی است.

مقایسه و زمان استفاده از Futur I، Futur II و زمان حال برای بیان آینده

همانطور که دیدیم، زبان آلمانی برای اشاره به آینده سه ابزار اصلی دارد: Futur I، Futur II و استفاده از Präsens با قید زمان. حالا بیایید تفاوت‌های کاربردی آن‌ها را بررسی کنیم:

۱. چه زمانی از زمان آینده ساده (Futur I) استفاده کنیم؟

Futur I رایج‌ترین زمان آینده است و بیشتر در این موقعیت‌ها به کار می‌رود:

• بیان نیت‌ها، برنامه‌ها یا تصمیمات آینده: مخصوصاً وقتی که هنوز جزئیات یا زمان‌بندی دقیق مشخص نیست.
  • مثال: Ich werde nächstes Jahr Deutsch lernen. (من سال آینده آلمانی یاد خواهم گرفت.) – یک نیت یا تصمیم کلی.
• پیش‌بینی‌ها و بیان احتمالات در مورد آینده: وقتی بر اساس شواهد یا نظر شخصی در مورد آینده گمانه‌زنی می‌کنیم.
  • مثال: Es wird morgen regnen. (فردا باران خواهد بارید.) – یک پیش‌بینی.
• بیان فرضیات یا حدس و گمان در مورد حال یا آینده:
  • مثال: Er wird wohl zu Hause sein. (احتمالاً او در خانه است.) – فرض درباره حال.
• زمانی که می‌خواهیم بر قصد آینده تأکید کنیم یا زمانی که مفهوم آینده از متن به وضوح مشخص نیست و نیاز به صراحت داریم.
• در متون رسمی یا آکادمیک، استفاده از Futur I نسبت به Präsens برای آینده رایج‌تر است.

۲. چه زمانی از زمان آینده کامل (Futur II) استفاده کنیم؟

Futur II کمتر از Futur I استفاده می‌شود و کاربردهای خاص‌تری دارد:

• بیان عملی که انتظار داریم پیش از یک نقطه مشخص در آینده به پایان رسیده باشد: اغلب با یک قید زمان آینده که نقطه پایانی را مشخص می‌کند، همراه است.
  • مثال: Bis nächste Woche werde ich das Buch gelesen haben. (تا هفته آینده، من کتاب را خوانده خواهم بود.) – عمل خواندن تا هفته آینده تمام می‌شود.
• بیان فرضیات و گمانه‌زنی‌ها درباره رویدادهای گذشته: وقتی حدس می‌زنیم که کاری در گذشته انجام شده است.
  • مثال: Sie wird wohl ihre Schlüssel vergessen haben. (احتمالاً او کلیدهایش را فراموش کرده است.) – فرض درباره عملی در گذشته.
• Futur II بیشتر در نوشتار رسمی و ارتباطات پیشرفته‌تر کاربرد دارد.

۳. چه زمانی از زمان حال (Präsens) برای بیان آینده استفاده کنیم؟

استفاده از Präsens برای آینده بسیار رایج و کاربردی، به‌خصوص در مکالمه روزمره است. این روش زمانی مناسب است که:

• در مورد رویدادهای برنامه‌ریزی شده و قطعی صحبت می‌کنیم (مثل حرکت وسایل نقلیه عمومی، قرار ملاقات‌ها، برنامه‌های مشخص).
  • مثال: Der Zug fährt morgen um 10 Uhr ab. (قطار فردا ساعت ۱۰ حرکت می‌کند.) – یک برنامه زمانی مشخص.
• در مورد طرح‌ها یا ترتیبات قطعی حرف می‌زنیم، به ویژه همراه با قیدهای زمان آینده.
  • مثال: Nächste Woche besuche ich meine Eltern. (هفته آینده من از والدینم دیدن می‌کنم.) – یک برنامه قطعی همراه با قید زمان.
• مفهوم آینده از بافت کلام یا با استفاده از قیدهای زمان به وضوح مشخص است و نیازی به استفاده از Futur I برای صراحت نیست.
• برای بیان پیشنهادها، قول‌ها و گاهی اوقات برای پیش‌بینی‌ها و گمانه‌زنی‌ها (گاهی همراه با کلمه vielleicht به معنی “شاید”).
  • مثال: Ich helfe dir morgen. (من فردا به تو کمک می‌کنم.) – یک قول یا پیشنهاد.

در یک نگاه: Präsens با قید زمان رایج‌ترین و ساده‌ترین راه برای آینده قطعی و برنامه‌ریزی شده در مکالمه است. Futur I برای نیت‌ها، پیش‌بینی‌ها و صراحت بیشتر در نوشتار یا صحبت‌های رسمی‌تر استفاده می‌شود. Futur II برای پایان یافتن کار در آینده یا فرض درباره گذشته به کار می‌رود و کمتر رایج است.

با تمرین و دقت به متن‌ها و مکالمات، کم‌کم قلق استفاده از هر یک از این روش‌ها دستتان می‌آید.

برای جمع‌بندی بهتر، جدول زیر خلاصه‌ای از ساختار و کاربردهای این سه روش ارائه می‌دهد:

در ادامه، مثال‌های متنوعی از هر یک از زمان‌های آینده در جملات و موقعیت‌های مختلف ارائه شده است.

مثال‌های متنوع از Futur I:

• Ich werde einen Termin machen. (من یک قرار ملاقات خواهم گذاشت.)
• Es wird heiß sein. (هوا گرم خواهد بود.)
• Er wird heute wahrscheinlich auf der Arbeit sein. (او امروز احتمالاً در محل کار خواهد بود.)
• Ihr werdet morgen abreisen. (شما فردا خواهید رفت.)
• Ich werde morgen arbeiten. (من فردا کار خواهم کرد.)
• Werde ich morgen arbeiten؟ (آیا من فردا کار خواهم کرد؟)
• Ich werde morgen nicht arbeiten. (من فردا کار نخواهم کرد.)
• Wir werden nächstes Jahr nach Deutschland reisen. (ما سال آینده به آلمان سفر خواهیم کرد.)
• Die Konferenz wird im Mai stattfinden. (کنفرانس در ماه مه برگزار خواهد شد.)
• Die Experten sagen, die Wirtschaft wird wachsen. (کارشناسان می‌گویند اقتصاد رشد خواهد کرد.)
• Ich glaube, dass es morgen kalt werden wird. (من معتقدم که فردا هوا سرد خواهد شد.)
• Sie wird wohl schon schlafen. (احتمالاً او الان خوابیده است.)
• Das Paket wird bald ankommen. (بسته به زودی خواهد رسید.)
• Ich werde in den Park gehen. (من به پارک خواهم رفت.)
• Du wirst viel Spaß auf der Reise haben. (تو در این سفر خیلی خوش خواهی گذراند.)
• Tina wird nächstes Jahr in eine neue Wohnung umziehen. (تینا سال آینده به یک آپارتمان جدید نقل مکان خواهد کرد.)
• Wir werden unsere Freunde nächste Woche treffen. (ما هفته آینده دوستانمان را ملاقات خواهیم کرد.)
• Ihr werdet schwimmen gehen. (شما به شنا خواهید رفت.)
• Die Studenten werden viel für die Klausur lernen. (دانشجویان برای امتحان زیاد مطالعه خواهند کرد.)
• Morgen werde ich ins Kino gehen. (فردا من به سینما خواهم رفت.)
• Bald werden wir die Ergebnisse erfahren. (به زودی ما نتایج را خواهیم فهمید.)
• Ich hoffe, dass du bald wieder gesund werden wirst. (امیدوارم که تو به زودی دوباره سالم خواهی شد.)
• Sie sagte, dass sie morgen kommen werden. (او گفت که آن‌ها فردا خواهند آمد.)
• Der Junge wird die Aufgabe machen müssen. (پسر باید آن تکلیف را انجام دهد.)
• Die Studenten werden für die Prüfung viel lernen müssen. (دانشجویان باید برای امتحان زیاد مطالعه کنند.)
• Ich werde dich anrufen. (من با تو تماس خواهم گرفت.)
• Es wird morgen regnen. (فردا باران خواهد بارید.)
• Du wirst bald Deutsch sprechen. (تو به زودی آلمانی صحبت خواهی کرد.)
• Wir werden nächstes Jahr nach Deutschland reisen. (ما سال آینده به آلمان سفر خواهیم کرد.)
• Morgen werde ich meine Hausaufgaben machen. (فردا من تکالیفم را انجام خواهم داد.)
• Ich glaube, dass er morgen kommen wird. (من معتقدم که او فردا خواهد آمد.)
• Wir werden morgen den Film sehen. (ما فردا فیلم را خواهیم دید.)
• Sie wird nächsten Monat ihre neue Stelle anfangen. (او ماه آینده کار جدیدش را شروع خواهد کرد.)
• Ich werde jetzt Frühstück essen. (من الان صبحانه خواهم خورد.)
• Sie wird heute im Büro arbeiten. (او امروز در دفتر کار خواهد کرد.)
• Wir werden das Problem gemeinsam lösen. (ما مشکل را با هم حل خواهیم کرد.)
• Nächsten Monat wird es wahrscheinlich regnen. (ماه آینده احتمالاً باران خواهد بارید.)
• Er wird jetzt wohl seine Hausaufgaben machen. (او احتمالاً الان تکالیفش را انجام می‌دهد.)
• Die Band wird bald auf Tournee gehen. (گروه به زودی به تور خواهد رفت.)
• Ich denke, dass sie die Prüfung bestehen wird. (من فکر می‌کنم که او در امتحان قبول خواهد شد.)
• Wirst du mir helfen können؟ (آیا تو خواهی توانست به من کمک کنی؟)
• Am Wochenende werden wir einen Ausflug machen. (در آخر هفته ما یک گردش خواهیم رفت.)
• Sie werden sich über die Überraschung freuen. (آن‌ها از این سورپرایز خوشحال خواهند شد.)
• Das neue Gesetz wird im nächsten Jahr in Kraft treten. (قانون جدید سال آینده اجرایی خواهد شد.)
• Er wird wahrscheinlich müde sein, weil er so viel gearbeitet hat. (او احتمالاً خسته خواهد بود زیرا خیلی کار کرده است.)

مثال‌های متنوع از Futur II:

مثال‌های متنوع از زمان حال برای بیان آینده:

• Er besucht morgen seine Tante. (او فردا از خاله‌اش دیدن می‌کند.)
• Der Bus fährt um 21 Uhr. (اتوبوس ساعت 21 حرکت می‌کند.)
• Ich mache meine Hausaufgaben später. (من تکالیفم را بعداً انجام می‌دهم.)
• Morgen regnet es vielleicht. (شاید فردا باران ببارد.)
• Ich habe morgen Geburtstag. (فردا تولد من است.)
• Der Zug kommt um 18:13 Uhr an. (قطار ساعت 18:13 می‌رسد.)
• Ich habe übermorgen einen wichtigen Termin. (من پس فردا یک قرار مهم دارم.)
• Ich rufe Sie in zehn Minuten zurück. (من ده دقیقه دیگر با شما تماس خواهم گرفت.)
• Morgen gehe ich ins Kino. (فردا من به سینما می‌روم.)
• Nächste Woche treffen wir unsere Freunde. (هفته آینده ما دوستانمان را ملاقات می‌کنیم.)
• Am Samstag spiele ich Fußball. (شنبه من فوتبال بازی می‌کنم.)
• Wir essen heute Abend im Restaurant. (ما امشب در رستوران غذا می‌خوریم.)
• Meine Freundin besucht mich nächstes Wochenende. (دوست دخترم آخر هفته آینده به دیدن من می‌آید.)
• Der Zug fährt in 10 Minuten ab. (قطار ده دقیقه دیگر حرکت می‌کند.)
• Ich zahle es dir morgen zurück. (من فردا آن را به تو پس می‌دهم.)
• Ich hole dir eine Jacke. (من برایت یک ژاکت می‌آورم.)

نتیجه‌گیری: تسلط بر بیان آینده، گامی بلند در ارتباطات آلمانی

خب، بعد از اینکه با سه روش اصلی برای حرف زدن درباره آینده در آلمانی آشنا شدیم – زمان آینده ساده (Futur I)، زمان آینده کامل (Futur II) و استفاده پرکاربرد از زمان حال ساده (Präsens) با قیدهای زمان – وقت جمع‌بندی است.

تسلط بر این روش‌های گوناگون در واقع کلید شما برای ارتباط دقیق و اثربخش در مورد رویدادهای پیش رو است. با اینکه شاید در ابتدا کمی چالش‌برانگیز به نظر برسد، اما با تمرکز بر فهم ساختار هر روش، دانستن اینکه چه زمانی از کدام استفاده کنید (همان تمایز در کاربردها)، و به‌کارگیری قیدهای زمانی مناسب، می‌توانید با اطمینان و روانی بیشتری در مورد برنامه‌ها، انتظارات، پیش‌بینی‌ها و احتمالات آینده در زبان آلمانی صحبت کرده و بنویسید.

یادگیری بیان آینده به شکل‌های مختلف، بخش مهمی از تسلط بر زبان آلمانی است و توانایی ارتباطی شما را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. پس با انگیزه به تمرین ادامه دهید!