پکیج های آموزش زبان آلمانی

مبانی زبان آلمانی

آرتیکل‌ها

آرتیکلها  به معنی اسم تعریف می باشد که قبل از اسامی قرار می گیرند و نمایش دهنده جنسیت (زن یا مرد یا خنثی) جمع یا مفرد بودن اسامی در زبان آلمانی هستند. اسامی عام( میز و … یا پدر و مدیر و….) همراه آرتیکل در جمله استفاده می شوند. اسامی خاص مانند اسم اشخاص یا اسم خیابان و….جز در موارد خاص فاقد آرتیکل می باشند.

در زبان آلمانی، آرتیکل‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: آرتیکل‌های معین و آرتیکل‌های نامعین. آرتیکل‌های معین شامل “der” (مذکر)، “die” (مونث) و “das” (خنثی) هستند. آرتیکل‌های نامعین شامل “ein” (مذکر و خنثی) و “eine” (مونث) هستند.

مثال‌ها:

• Der Mann (مرد)
• Die Frau (زن)
• Das Kind (کودک)
• Ein Mann (یک مرد)
• Eine Frau (یک زن)

صفت ها

ساختن صفت‌ها

در زبان آلمانی، صفت‌ها معمولاً قبل از اسم می‌آیند و باید با آرتیکل و اسم همخوانی داشته باشند. صفت‌ها بسته به جنسیت، تعداد و حالت ( نومیناتیو یا آکوزاتیو یا داتیو )اسم تغییر می‌کنند. برای مثال در حالت نومیناتیو:

• Der große Mann (مرد بزرگ)
• Die schöne Frau (زن زیبا)
• Das kleine Kind (کودک کوچک)

در زبان آلمانی، صفت‌هایی که از فعل ساخته می‌شوند به عنوان “Partizipien” شناخته می‌شوند. این صفت‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند، Partizip I و Partizip II.

Partizip I

Partizip I از ریشه فعل و اضافه کردن پسوند “-end” ساخته می‌شود. این صفت‌ها معمولاً برای توصیف حالت‌های موقت یا جاری استفاده می‌شوند. برای مثال:

• laufen (دویدن) ->  laufend (در حال دویدن)
• lesen (خواندن)  ->  lesend (در حال خواندن)

مثال‌ها:

• Der laufende Mann (مرد در حال دویدن)
• Das lesende Kind (کودک در حال خواندن)

Partizip II

Partizip II معمولاً برای ساختن زمان‌های گذشته و حالت‌های مفعولی استفاده می‌شود. این صفت‌ها از ریشه فعل و اضافه کردن پیشوند “ge-” و پسوند “-t” یا “-en” ساخته می‌شوند. برای مثال:

• machen (انجام دادن) -> gemacht (انجام شده)
• sehen (دیدن) -> gesehen (دیده شده)

مثال‌ها:

• Das gemachte Essen (غذای آماده شده)
• Der gesehene Film (فیلم دیده شده)

قید ها

در زبان آلمانی، قیدها (Adverb) نقش مهمی در توصیف فعل‌ها، صفت‌ها و حتی دیگر قیدها دارند. قیدها می‌توانند زمان، مکان، حالت و شدت را توصیف کنند. در اینجا به بررسی انواع مختلف قیدها و نحوه استفاده از آنها می‌پردازیم:

قیدهای زمان (Temporaladverbien)

این قیدها زمان وقوع یک عمل را توصیف می‌کنند. برای مثال:

• heute (امروز)
• gestern (دیروز)
• morgen (فردا)

مثال:

Ich gehe heute ins Kino. (من امروز به سینما می‌روم)

قیدهای مکان (Lokaladverbien)

این قیدها مکان وقوع یک عمل را توصیف می‌کنند. برای مثال:

• hier (اینجا)
• dort (آنجا)
• überall (همه جا)

مثال:

Er wohnt hier. (او اینجا زندگی می‌کند)

قیدهای حالت (Modaladverbien)

این قیدها نحوه وقوع یک عمل را توصیف می‌کنند. برای مثال:

• schnell (سریع)
• langsam (آهسته)
• gut (خوب)

مثال:

Sie läuft schnell. (او سریع می‌دود)

قیدهای شدت (Gradadverbien)

این قیدها شدت یا درجه وقوع یک عمل را توصیف می‌کنند. برای مثال:

• sehr (بسیار)
• ein bisschen (کمی)
• zu (بیش از حد)

مثال:

Das ist sehr gut. (این بسیار خوب است)

نحوه استفاده از قیدها

قیدها معمولاً در جمله بعد از فعل اصلی یا قبل از صفت قرار می‌گیرند. برای مثال:

• Er spricht gut Deutsch. (او خوب آلمانی صحبت می‌کند)
• Das ist ein sehr schönes Haus. (این یک خانه بسیار زیبا است)

نومیناتیو(Nominativ)

نومیناتیو کلمه در حالت فاعلی را نشان می دهد. در این حالت آرتیکل کلمه تغییر نمی کند.

Der Hund bellt.(سگ  پارس می کند.)

داتیو و آکوزاتیو

در زبان آلمانی، حالت‌های داتیو و آکوزاتیو نقش مهمی در ساختار جملات دارند. در اینجا به بررسی این دو حالت می‌پردازیم:

حالت آکوزاتیو (Akkusativ)

حالت آکوزاتیو برای نشان دادن مفعول مستقیم در جمله استفاده می‌شود. مفعول مستقیم چیزی است که عمل فعل بر روی آن انجام می‌شود. آرتیکل‌ها و ضمایر در حالت آکوزاتیو تغییر می‌کنند. برای مثال:

• مذکر : der -> den
• مونث : die -> die
• خنثی : das -> das
• جمع : die -> die

مثال‌ها:

• Ich sehe den Mann.  (من مرد را می‌بینم )
• Sie kauft die Blumen.  (او گل‌ها را می‌خرد )

حالت داتیو (Dativ)

حالت داتیو برای نشان دادن مفعول غیرمستقیم در جمله استفاده می‌شود. مفعول غیرمستقیم کسی یا چیزی است که از عمل فعل بهره‌مند می‌شود. آرتیکل‌ها و ضمایر در حالت داتیو تغییر می‌کنند. برای مثال:

• مذکر : der -> dem
• مونث : die -> der
• خنثی : das -> dem
• جمع : die -> den

مثال‌ها:

• Ich gebe dem Mann ein Buch. (من به مرد یک کتاب می‌دهم)
• Sie schenkt der Frau Blumen. (او به زن گل‌ها را هدیه می‌دهد)

تفاوت‌های کلیدی بین داتیو و آکوزاتیو

– آکوزاتیو: برای نشان دادن مفعول مستقیم استفاده می‌شود.

مثال: Ich sehe den Hund. (من سگ را می‌بینم)

– داتیو: برای نشان دادن مفعول غیرمستقیم استفاده می‌شود.

مثال: Ich gebe dem Hund einen Knochen. (من به سگ یک استخوان می‌دهم)

ترکیب داتیو و آکوزاتیو در یک جمله

در برخی جملات، می‌توان هر دو حالت داتیو و آکوزاتیو را به کار برد. برای مثال:

• Ich gebe dem Kind das Buch.  (من به کودک کتاب را می‌دهم.)
• dem Kind (مفعول غیرمستقیم در حالت داتیو)
• das Buch  (مفعول مستقیم در حالت آکوزاتیو)

در زبان آلمانی، برخی افعال و حروف اضافه به طور خاص با حالت‌های آکوزاتیو و داتیو استفاده می‌شوند. در اینجا لیستی از افعال و حروف اضافه آکوزاتیو و داتیوساز آمده است:

افعال آکوزاتیوساز

این افعال معمولاً مفعول مستقیم می‌گیرند و در حالت آکوزاتیو استفاده می‌شوند:

• sehen (دیدن)
• hören (شنیدن)
• lesen (خواندن)
• kaufen (خریدن)
• haben (داشتن)
• finden (یافتن)
• mögen (دوست داشتن)

مثال:

• Ich sehe den Hund. (من سگ را می‌بینم)
• Sie kauft das Buch. (او کتاب را می‌خرد)

افعال داتیوساز

این افعال معمولاً مفعول غیرمستقیم می‌گیرند و در حالت داتیو استفاده می‌شوند:

• helfen (کمک کردن)
• danken (تشکر کردن)
• folgen (دنبال کردن)
• gefallen (پسندیدن)
• gehören (متعلق بودن)
• glauben (باور کردن)
• antworten (پاسخ دادن)

مثال:

• Ich helfe dem Mann. (من به مرد کمک می‌کنم)
• Sie dankt der Frau. (او از زن تشکر می‌کند)

حروف اضافه آکوزاتیوساز

این حروف اضافه معمولاً با حالت آکوزاتیو استفاده می‌شوند:

• durch (از طریق)
• für (برای)
• gegen  (علیه)
• ohne  (بدون)
• um  (دور)

مثال:

• Ich gehe durch den Park.  (من از طریق پارک می‌روم)
• Das Geschenk ist für dich. (هدیه برای تو است)

حروف اضافه داتیوساز

این حروف اضافه معمولاً با حالت داتیو استفاده می‌شوند:

• aus  (از)
• bei (نزد)
• mit (با)
• nach (بعد از)
• seit (از زمان)
• von (از)
• zu (به)

مثال:

• Ich komme aus dem Haus. (من از خانه می‌آیم)
• Er geht mit dem Freund. (او با دوستش می‌رود)

در زبان آلمانی، برخی حروف اضافه می‌توانند هم با حالت آکوزاتیو و هم با حالت داتیو استفاده شوند. این حروف اضافه معمولاً بسته به معنای جمله و موقعیت مکانی یا زمانی که توصیف می‌کنند، حالت متفاوتی می‌گیرند. این حروف اضافه عبارتند از:

حروف اضافه مشترک

• an: به، در
• auf: روی، بر روی
• hinter: پشت
• in: در، داخل
• neben: کنار
• über: بالای، درباره
• unter: زیر
• vor: جلو، قبل از
• zwischen: بین

استفاده از حروف اضافه مشترک با حالت آکوزاتیو

این حروف اضافه زمانی با حالت آکوزاتیو استفاده می‌شوند که حرکت یا تغییر مکان را نشان دهند. برای مثال:

• Ich gehe in die Schule. (من به مدرسه می‌روم)
• Er legt das Buch auf den Tisch. (او کتاب را روی میز می‌گذارد)

استفاده از حروف اضافه مشترک با حالت داتیو

این حروف اضافه زمانی با حالت داتیو استفاده می‌شوند که موقعیت ثابت یا مکان را نشان دهند. برای مثال:

• Ich bin in der Schule. (من در مدرسه هستم)
• Das Buch liegt auf dem Tisch. (کتاب روی میز قرار دارد)

سرفصل دوره های زبان آلمانی