بخش Sprechen، یا مهارت گفتاری، یکی از ارکان اساسی ارزیابی توانایی زبان‌آموز در آزمون‌های زبان آلمانی سطح A1 و A2 است. این بخش نه تنها توانایی تولید گفتار صحیح و روان را می‌سنجد، بلکه مهارت‌های ارتباطی واقعی در موقعیت‌های روزمره را نیز ارزیابی میکند. برای کسب اطلاعات بیشتر در این خصوص تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.
پیشنهاد کاربران:
بخش شفاهی (Sprechen) آزمون A1/A2: از چه چیزهایی تشکیل شده؟
بخش شفاهی (Sprechen) آزمون‌های A1 و A2 معمولاً از چند زیر‌بخش یا قسمت کوتاه و مشخص تشکیل می‌شود که هدف آن‌ها سنجش توانایی‌های ارتباطی واقعی زبان‌آموز است.
ساختار سه بخشی آزمون شفاهی
۱ـ معرفی
معرفی شخصی (Selbstvorstellung) در آزمون‌های A1 و A2 مهم‌ترین قسمت بخش Sprechen میباشد، چون اولین برداشت آزمونگر از توانایی ارتباط شفاهی شماست.
- هدف
- سنجش توانایی ارائه اطلاعات شخصی به شکل ساده و روان (آزمونگر می‌خواهد ببیند زبان‌آموز میتواند خود را معرفی کند و اطلاعات پایه‌ای بدهد)
- موضوعات متداول
- نام و نام خانوادگی، سن و تاریخ تولد، محل زندگی / شهر و کشور، ملیت / زبان مادری، شغل یا تحصیلات، علاقه‌ها و سرگرمی‌ها
- نکات مهم
- ساده و روان صحبت کنید. جملات کوتاه و درست بسازید.
- به زمان‌ها دقت کنید. معمولاً زمان حال (Präsens) کافیست.
- اعتمادبه‌نفس داشته باشید حتی اگر واژگان محدودی دارید، مهم است که روان صحبت کنید.
- قبل از آزمون چند بار متن خود را تمرین کنید تا بدون مکث و با ساختار درست بیان شود.
۲ـ سوال و جواب
در بخش سوال و جواب (Fragen beantworten) آزمون‌های A1 و A2، هدف این است که زبان‌آموز بتواند به سوالات روزمره و ساده پاسخ کوتاه و صحیح بدهد. (ایجاد تعامل طبیعی با آزمونگر)
- در خصوص موضوعات متداول
- علاوه بر موارد بخش قبلی، خانواده و دوستان (اعضای خانواده، تعداد خواهر و برادر، وضعیت تاهل، دوستان و روابط اجتماعی)
- غذا و نوشیدنی، روزمره و خرید (از جمله پرداخت و پرسش قیمت)، جهت و مسیر (پرسش و توضیح مسیر، موقعیت‌های مکانی در شهر، وسایل نقلیه و حمل و نقل عمومی)، زمان و تاریخ، سلامت و وضعیت جسمانی، فعالیت‌ها و برنامه‌ها و دلایل با توضیحات ساده
۳ـ برنامه‌ریزی مشترک
برنامه‌ریزی مشترک (Gemeinsame Planung / Planen) در آزمون‌های A1 و A2، معمولاً بخشی از Sprechen است و بیشتر در سطح A2 ظاهر می‌شود. هدف آن سنجش توانایی تعامل و هماهنگی با شخص دیگر برای انجام یک فعالیت یا برنامه ساده است.
در این بخش آزمونگر یا هم‌گروهی یک موقعیت روزمره مطرح میکند، مانند:
برنامه‌ریزی برای یک خرید گروهی یا انتخاب رستوران
زبان‌آموز باید پیشنهاد دهد/ پذیرش یا مخالفت کند/ زمان یا مکان را هماهنگ کند.
تفاوت بخش شفاهی در سطح A1 و A2 چیست؟
| عناوین تفاوتها | سطح A1 | سطح A2 |
| معرفی شخصی | معرفی ساده: نام، سن، ملیت، محل سکونت، شغل، خانواده | معرفی کامل‌تر: علاوه بر موارد A1، توضیح کوتاه درباره علایق، کار روزانه، تحصیلات یا برنامه‌های آینده |
| پرسش و پاسخ | سوال و جواب‌های کوتاه و روزمره (خرید، غذا، آدرس، زمان) | سوال و جواب‌های طولانی‌تر با جملات ترکیبی (توضیح دادن مسیر، بیان نظر ساده، درخواست اطلاعات جزئی) |
| واژگان | محدود و پایه (کلمات ضروری زندگی روزمره) | گسترده‌تر (واژگان مربوط به کار، سفر، سلامتی، روابط اجتماعی ساده) |
| گرامر | جملات خیلی ساده، اغلب در زمان حال | توانایی استفاده از چند زمان (گذشته‌ی ساده – Perfekt، آینده‌ی نزدیک – Futur I) و جملات پیچیده‌تر با weil, dass و غیره |
| وظایف مشترک | موقعیت‌های خیلی ساده: سفارش غذا در رستوران، خرید بلیط، پرسیدن مسیر | موقعیت‌های کاربردی‌تر: برنامه‌ریزی یک فعالیت با دوست، توضیح مشکل در مطب دکتر، تنظیم یک قرار ملاقات با جزئیات بیشتر |
| سطح ارتباط | پاسخ‌های کوتاه، بیشتر در حد کلمات و جملات ساده | توانایی گفتگوهای کمی طولانی‌تر، بیان نظر، توضیح دلیل ساده، موافقت یا مخالفت |
بخش اول: معرفی خود (Sich vorstellen)
در بخش اول آزمون شفاهی (Sich vorstellen – معرفی خود) معمولاً ممتحن یا شریک گفت‌وگو از شما می‌خواهد درباره‌ی خودتان صحبت کنید. پرسش‌ها در سطح A1 و A2 تقریباً یکسان هستند، فقط در A2 انتظار دارند پاسخ کمی کامل‌تر و روان‌تر باشد.
لیست کامل سوالاتی که از شما پرسیده می‌شود (Name, Alter, Beruf, Wohnort, Sprachen, Hobby)
لیست کامل سوالات متداول در معرفی خود:
۱. Name (نام)
Wie heißen Sie?
Wie ist Ihr Vorname / Familienname?
Können Sie das buchstabieren?
۲. Alter (سن)
Wie alt sind Sie?
In welchem Jahr sind Sie geboren?
۳. Wohnort (محل سکونت)
Wo wohnen Sie?
Woher kommen Sie?
Wie ist Ihre Adresse / Telefonnummer / E-Mail-Adresse?
۴. Familie (خانواده)
Sind Sie verheiratet oder ledig?
Haben Sie Kinder?
Wie groß ist Ihre Familie?
۵. Beruf / Ausbildung (شغل / تحصیل)
Was sind Sie von Beruf?
Was machen Sie beruflich?
Studieren Sie oder arbeiten Sie?
۶. Sprache (زبان)
Welche Sprachen sprechen Sie?
Seit wann lernen Sie Deutsch?
Warum lernen Sie Deutsch?
۷. Hobby / Freizeit (سرگرمی / اوقات فراغت)
Was sind Ihre Hobbys?
Was machen Sie gern in Ihrer Freizeit?
Treiben Sie Sport?
تفاوت اصلی
در A1: جملات کوتاه، ساده و مستقیم.
در A2: جملات بلندتر، با جزئیات بیشتر، استفاده از علت و دلیل (weil), و چند فعالیت مختلف.
بخش دوم: سوال پرسیدن و پاسخ دادن (Um Informationen bitten)
در بخش دوم آزمون شفاهی (Um Informationen bitten) باید بتوانید از شریک یا ممتحن سوال بپرسید و به سوالات او پاسخ دهید. معمولاً یک کارت موضوعی به شما می‌دهند (مثلاً Essen & Trinken یا Reisen) و شما باید با همدیگر چند پرسش و پاسخ انجام دهید.
موضوعات رایج کارت‌ها
از جمله موضوعات بسیار رایج میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
خوردن و نوشیدن (Essen & Trinken)، آخر هفته (Wochenende)، خرید (Einkaufen)، سفر (Reisen)، شغل (Beruf)، خانواده (Familie).
برای درک بهتر به مثالی که در ادامه آورده شده است توجه کنید:
Essen & Trinken (خوردن و نوشیدن)
Frage (سوال)
Was essen Sie gern? (چه چیزی دوست دارید بخورید؟)
Antwort A1
Ich esse gern Pizza. (من پیتزا دوست دارم.)
Antwort A2
Ich esse gern Pizza, aber auch gesunde Sachen wie Salat oder Gemüse. (من پیتزا دوست دارم، اما همین‌طور چیزهای سالم مثل سالاد یا سبزیجات هم.)
Frage
Gehen Sie oft ins Restaurant? (زیاد به رستوران می‌روید؟)
Antwort A1
Ja, manchmal. (بله، گاهی.)
Antwort A2
Ja, ich gehe manchmal ins Restaurant, meistens am Wochenende mit meiner Familie. (بله، من گاهی به رستوران می‌روم، بیشتر آخر هفته‌ها با خانواده‌ام.)
بخش سوم: برنامه‌ریزی مشترک (Etwas gemeinsam planen)
در بخش سوم آزمون شفاهی (Etwas gemeinsam planen) شما باید با شریک خود یک برنامه مشترک طراحی کنید. معمولاً ممتحن به شما یک سناریو می‌دهد (مثلاً جشن تولد یا سفر کوتاه) و شما باید با همدیگر پیشنهاد بدهید، بپذیرید، مخالفت کنید و در نهایت به توافق برسید.
سناریوهای پرتکرار
معمولا پرسشگر از سناریوهای تکراری مانند موارد زیر استفاده میکند:
برنامه‌ریزی برای جشن تولد، قرار ملاقات برای رفتن به سینما، برنامه‌ریزی یک سفر کوتاه، خرید یک هدیه مشترک.
به این مثال توجه کنید
Geburtstag feiern (جشن تولد برنامه‌ریزی کردن)
A1 (خیلی ساده)
A: Wann machen wir die Party
(کی جشن می‌گیریم؟)
B: Am Samstag
(شنبه.)
A: Wo
(کجا؟)
B: Bei mir zu Hause
(خانه‌ی من.)
A2 (کامل‌تر)
A: Wann wollen wir die Geburtstagsparty machen
کی می‌خواهیم جشن تولد را برگزار کنیم؟
B: Am Samstag wäre gut. Was meinst du
شنبه خوب است. نظر تو چیست؟
A: Ja, das passt. Sollen wir bei dir feiern oder im Restaurant?
بله، مناسبه. آیا بهتر است در خانه‌ی تو جشن بگیریم یا در رستوران؟
B: Lieber bei mir zu Hause. Dann ist es billiger.
ترجیح می‌دهم در خانه‌ی من باشد. این‌طوری ارزان‌تر است.
A: Gute Idee, dann bringe ich den Kuchen mit.
ایده‌ی خوبی است، پس من کیک را می‌آورم.
اشتباهات رایج که باید از آن‌ها اجتناب کنید
در آزمون شفاهی، مخصوصاً در سطح A1 و A2، اغلب زبان‌آموزان به خاطر استرس دچار اشتباه می‌شوند. به موارد زیر دقت کنید:
۱ـ پاسخ‌های تک کلمه‌ای ندهید
- ممتحن می‌خواهد ببیند شما جمله بسازید، نه فقط کلمه بگویید.
- جواب‌های کوتاه مثل Ja, Nein, Pizza یا Fußball نشان می‌دهد که شما هنوز نمی‌توانید درست ارتباط برقرار کنید.
- این کار باعث می‌شود نمره‌ی پایین‌تری بگیرید چون معیار ارزیابی: Satzbildung (جمله‌سازی) و Kommunikation (ارتباط) است.
- حتی در سطح A1 هم حداقل باید یک جمله ساده کامل بگویید (فاعل + فعل + مفعول) و همچنین در سطح A2 می‌توانید یک جمله بلندتر با جزئیات یا دلیل اضافه کنید.
۲ـ از پرسیدن سوال از ممتحن نترسید (مثال: ?Wie bitte).
- آزمون شفاهی فقط تست دانستن واژه‌ها نیست، بلکه توانایی شما در برقراری گفت‌وگو (Kommunikation) را می‌سنجد.
- اگر فقط جواب بدهید، گفت‌وگو یک‌طرفه می‌شود.
- ممتحن می‌خواهد ببیند شما می‌توانید تعامل دوطرفه داشته باشید، مثل یک گفت‌وگوی واقعی.
- حتی یک سؤال ساده مثل „Und Sie?“ میتواند نمره‌ی شما را بالا ببرد، چون نشان می‌دهد شما فقط جواب‌دهنده نیستید، بلکه می‌توانید مکالمه را ادامه دهید.
- حتی اگر سوال را متوجه نشدید، نترسید از ممتحن بخواهید مجدد تکرار کند و یا واضح‌تر سوال کند.
لبخند بزنید و ارتباط چشمی برقرار کنید.
شاید سوال کنید چرا لبخند و ارتباط چشمی میتواند مهم باشد.
جواب
۱. نشان دهنده‌ی اعتماد به نفس شماست: ممتحن می‌بیند که شما استرس دارید اما کنترل شده و آماده هستید.
۲. تعامل طبیعی ایجاد میکند: گفت‌وگو شبیه یک مکالمه واقعی می‌شود، نه یک امتحان خشک.
۳. امتیاز مثبت در ارزیابی: بسیاری از پرسشگران نمره‌ی ارتباط غیرکلامی (nonverbale Kommunikation) را هم در ارزیابی نهایی در نظر می‌گیرند.
نکات عملی برای ارتباط چشمی
- به ممتحن نگاه کنید، نه به کف زمین یا سقف.
- نگاه طبیعی باشد، خیره نشوید.
- هنگام صحبت کردن و گوش دادن، کمی به چشمان او نگاه کنید و لبخند بزنید.
- اگر جواب کوتاه می‌دهید یا چیزی نمی‌فهمید، لبخند نشان می‌دهد که فعال هستید و استرس شما طبیعی است.
نکته درباره لبخند زدن
- لازم نیست همیشه بخندید، کافی است یک لبخند طبیعی و دوستانه هنگام ورود و در طول مکالمه داشته باشید.
- لبخند استرس را کاهش می‌دهد و صدا و لحن شما را هم طبیعی‌تر میکند.
سخن پایانی
یادگیری زبان فقط حفظ کلمات نیست، بلکه هنر ارتباط واقعی با دیگران است. در امتحان شفاهی، ممتحن نه تنها به دانش شما، بلکه به اعتماد به نفس، تعامل و روحیه شما نگاه میکند. پس لبخند بزنید، با چشم‌هایتان ارتباط برقرار کنید و حتی اگر اشتباه کردید، ادامه دهید. هر جمله‌ای که می‌گویید، یک قدم به سمت تسلط بیشتر است. با آمادگی، اعتماد به نفس و کمی شجاعت، شما می‌توانید امتحان را نه فقط با موفقیت، بلکه با لذت پشت سر بگذارید.
